«Η πένα του βουτάει στα περιττώματα»: Ο δημοσιογράφος που προκάλεσε την άγρια έκρηξη του Κώστα Βαξεβάνη
Ένα άρθρο που προκάλεσε χαμό.
Ένα άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην «Καθημερινή» προκάλεσε πραγματικό χαμό.
Ο δημοσιογράφος στο άρθρο του με τίτλο «Οι ατέλειωτες διακοπές» σχολίασε εκτός των άλλων την εμφάνιση του προσώπου του Γιώργου Κατρούγκαλου που είναι αποτέλεσμα ασθένειας.
Η αντίδραση από τον δημοσιογραφικό (και όχι μόνο) υπήρξε άμεση. Ο Κώστας Βαξεβάνης έγραψε στο facebook:
«Με ένα κατάπτυστο σχόλιο, ο Στέφανος Κασιμάτης της Καθημερινής, ειρωνεύεται τον Γιώργο Κατρούγκαλο για την εμφάνιση του προσώπου του, που είναι αποτέλεσμα ασθένειας. To ποιος είναι ο Κασιμάτης, το απαντά συχνά πυκνά ο ίδιος με τα σχόλιά του.
Λόρδος των κατινισμών και της λουστραρισμένης καφρίλας, κάνει επιθέσεις σε ανθρώπους, με άθλια σχόλια, γεμάτα από τη χολή που ξεχειλίζει από μέσα του. Το θέμα δεν είναι ο Φαληρέας της Καθημερινής και τα συμπλέγματα που τον οδηγούν σε κανιβαλισμό.
Η ψυχή των ανθρώπων είναι άβυσσος και πιθανόν ο Κασιμάτης , σε αυτή την άβυσσο κρύβει πολλά και αισθάνεται καλά όταν τα ξεχνά δείχνοντας με το δάχτυλο τους άλλους. Το πραγματικό πρόβλημα είναι πως δύο εφημερίδες, το ΒΗΜΑ και η Καθημερινή, αισθάνθηκαν την ανάγκη να αποδίδουν χρόνια τώρα, ρόλο και αξία στον Κασιμάτη. Πώς ανέχεται η αστικής ευγένειας Καθημερινή, την πένα του συγκεκριμένου να βουτάει στα περιττώματα και να αρθογραφεί;
Μην έχετε αυταπάτες. Ο Κασιμάτης είναι χρήσιμος. Θα του αποδώσουν όλες εκείνες τις δικαιολογίες και τις εσάνς του “ιδιότυπου” και του “ιδιόμορφου”, για να συνεχίζει να κάνει αυτό που θέλουν. Να εκτελεί συμβόλαια. Μετά θα ψεκάζουν με την κολόνια τα σκατά για να μη μυρίζουν».
Άμεση ήταν και η αντίδραση από την Έλενα Ακρίτα:
«Όταν ήμουν 25 χρονών, με κάλεσε η Ελένη Βλαχου η μεγάλη κυρία της δημοσιογραφίας και μου πρότεινε να εργαστώ στην εφημεριδα ‘ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ’. Μεγάλη τιμή αυτή η πρόταση για μια νεαρή δημοσιογράφο – ασχέτως που τελικά αποφασισα να παραμείνω στο συγκρότημα Λαμπράκη.
Θυμάμαι με πόσο δέος πάτησα το κατώφλι αυτής της ιστορικής εφημερίδας και του γραφείου όπου με υποδέχτηκε η πίστη της γραμματέας της Ε.Β. Λίτσα Παπαβασιλείου (αν δεν απατώμαι). Βλέπετε, η ‘Κ’ ήταν κάτι σαν ιερή αγελάδα για εμάς τους νέους.
Επί χούντας, η αναστολή της έκδοσης της την 21η Απριλίου 1967 και η άρνηση της Ελένης Βλάχου να συνεχίσει την κυκλοφορία των εντύπων της, παρά τις απειλές των στρατιωτικών, ήταν μία απόφαση γενναία και καθαρά πολιτική, χωρίς άλλες σκοπιμότητες.
Η ‘Κ’ θα παρέμενε για χρόνια στην κορυφή μέχρι που η Ελένη Βλαχου, την πούλησε στον Κοσκωτά. Αυτά. Για τον Στέφανο Κασιμάτη δεν έχω κάτι να πω. Τα λέει όλα μόνος του στην θλιβερή λεζάντα».
