Ευτυχία: Γιατί όλοι μιλούν γι’ αυτή την ταινία;

Τι την κάνει να διαφέρει από τις άλλες ελληνικές ταινίες.

Η έκπληξη της κινηματογραφικής χρονιάς, πριν τη διακοπή λόγω της πανδημίας του κορωνοϊού, ήταν το αριστούργημα του Άγγελου Φραντζή, η καλλιτεχνική και εμπορική επιτυχία «Ευτυχία».

Η ταινία που ξαναέβαλε στη συζήτηση για το αν μπορούν να γίνουν στην Ελλάδα καλές ταινίες, αντάξιες των παραγωγών του εξωτερικού, χωρίς να χρειαστεί ο σκηνοθέτης τους να ξενιτευτεί, όπως ο Γιώργος Λάνθιμος, και χωρίς να έχουν πίσω τους πλατφόρμες τύπου Netflix να πουσάρουν σε όλον τον κόσμο το προϊόν τους.

Η «Ευτυχία» είναι μία μίξη καλού σινεμά σε όλα τα τεχνικά κομμάτια του αλλά και μίας ιστορίας η οποία αποδίδεται με τέτοιον τρόπο σκηνοθετικά και με πάνω από δύο σπουδαίες γυναικείες ερμηνείες, βράζοντας ως αποτέλεσμα ένα τελικό χαρμάνι το οποίο μπορεί να ικανοποιεί τον τηλεθεατή κάθε ηλικίας, κάθε υπόβαθρου.

Σίγουρα σε αυτό συντελεί το πρόσωπο, τη ζωή του οποίου πραγματεύεται η ταινία, ενός θρύλου της στιχουργικής, συνυφασμένο στο μυαλό όλων με τη δημιουργία κάποιων από τα πιο αξιομνημόνευτα λαϊκά τραγούδια. Η δραματική ζωή που έζησε, μεταφερμένη με τρόπο ο οποίος δεν κάνει αγιογραφίες, δεν ποντάρει αποκλειστικά στο συναίσθημα και τη νοσταλγία, την ξεχωρίζει από το είδος των βιογραφικών ταινιών του παρελθόντος. Ακόμα και των ταινιών-φιάσκο κάποιων μεγάλων σκηνοθετών οι οποίοι καταπιάστηκαν με ακόμα σημαντικότερα πρόσωπα του παγκόσμιου πολιτισμού, από την Ευτυχία Παπαγιαννοπούλου.

Η «Ευτυχία» βρέθηκε ανάμεσα σε ταινίες όπως το «Χαλβάη 5-0», της δεύτερης συνέχειας του «Bachelor» και μετά από μία περίοδο που το ελληνικό εμπορικό σινεμά έκανε μόνο αποτυχημένες μεταφορές παλιών ταινιών της χρυσής περιόδου του ελληνικού κινηματογράφου, οι οποίες θύμιζαν πιο πολύ κακές τηλεταινίες, με τηλεοπτικούς κατά κύριο λόγω ηθοποιούς και κακή κινηματογραφική αισθητική.

Η ταινία με τη σκηνοθετική πνοή του Άγγελου Φραντζή, δεν είναι τέλεια, δεν είναι η καλύτερη ελληνική ταινία της εικοσαετίας, είναι όμως μία ανάσα καλού σινεμά που έλειπε από τις ελληνικές παραγωγές.

Μία ταινία με σεναριακές ιδέες οι οποίες δίνουν έναν φρέσκο αέρα στην πεπατημένη αφήγηση μίας βιογραφικής ταινίας, με συγκινητικά ξεσπάσματα και υπέροχες ερμηνείες των ηθοποιών σε ρόλους καθόλου μονοδιάστατους, σε χαρακτήρες γεμάτους αντιφάσεις οι οποίοι ζουν ένα δράμα προσωπικών αλλά και εθνικών διαστάσεων, δίνοντας στο τέλος μία ταινία – πορτραίτο μίας προσωπικότητας πολυδιάστατης με μία αρκετά ενδιαφέρουσα αφηγηματική ματιά.