Του επιτέθηκε παρέα ανδρών στον δρόμο: Νέα, χυδαία ομοφοβική επίθεση σε βάρος του Γιάννη Κατινάκη (Vid)

Όσα περιέγραψε ο ίδιος.

Θύμα χυδαίας ομοφοβικής επίθεσης έπεσε για ακόμα μία φορά το απόγευμα του Σαββάτου ο Γιάννης Κατινάκης, με τον ίδιο να μοιράζεται διαδικτυακά όσα βίωσε, σε μια προσπάθεια να περάσει το δικό του μήνυμα.

Ο γνωστός instagrammer έχει πολλάκις μιλήσει για τις ομοφοβικές αντιδράσεις με τις οποίες έρχεται συχνά αντιμέτωπος, καλώντας τον κόσμο να σταματήσει να… μοιράζει τοξικότητα και να προσβάλλει τους γύρω του.

Ο ίδιος, περιέγραψε όσα συνέβησαν με μία παρέα αντρών που του επιτέθηκε λεκτικά μέσα από ένα αυτοκίνητο:

«Story time, τώρα, μόλις έγινε. Ομοφοβικό. Για ακόμη μια φορά. Καμία πρωτοτυπία στη ζωούλα μου, τα ίδια και τα ίδια. Τα ίδια Παντελάκη μου, τα ίδια Παντελή μου. Θα μου πεις, γιατί τα λες τώρα ρε Γιάννη; Έχει κάποιο νόημα; Μισό νόημα δεν έχει. Αλλά, να σου πω κάτι; Νεύρα… Οπότε θα τα ακούσεις. Λοιπόν, είμαι σε μια φίλη μου. Παίρνω ταξί να πάω σπίτι μου. Μπαίνω στο ταξί, με αφήνει έξω από το σπίτι μου. Με πιάνει, ωστόσο, μια λιγούρα και λέω να πάω μέχρι το περίπτερο να πάρω ένα πατατάκι να φάω. Πάω στο περίπτερο -δυο λεπτά από το σπίτι μου-, παίρνω το πατατάκι και γυρνάω σπίτι μου.

Στη διαδρομή λοιπόν, δυο λεπτών, σε μια ήσυχη γειτονιά, μπουκωμένος πια με το πατατάκι, μια εικόνα τραγελαφική, περνάει ένα αυτοκίνητο και ακούω αντρικές φωνές να γκαρίζουν με πάρα πολλή οριακά χαρά, διάφορα ομοφοβικά. Όμορφη ζωούλα έτσι; Αυτό ήταν από τα πιο ανώδυνα, σε πολλά εισαγωγικά, περιστατικά. Δεν υπήρχε κάποια σωματική βλάβη, ούτε κίνδυνος. Ήταν απλά το ξάφνιασμα, ο φόβος για λίγα δεύτερα και φυσικά ο φόβος που ακολούθησε στην πορεία. Αλλά και πάλι, γιατί; Γιατί να υπάρχει αυτό στις ζωές μας; Δεν υπάρχει χώρος για όλο αυτό… Δηλαδή το ποτήρι έχει ξεχειλίσει. Έχουμε τόσα πολλά στο κεφάλι μας, οικογενειακά, φιλικά, γκομενικά… Η καθημερινότητα και η ζωή είναι τόσο δύσκολη, να φύγει αυτό, είναι αχρείαστο.

Πραγματικά προσπαθώ να μπω στο μυαλό των ανθρώπων αυτών, αν υπάρχει. Είσαι στο αμάξι, βλέπεις έναν άνθρωπο… να περπατάω με το βλέμμα της κότας, μπουκωμένος με το πατατάκι, να σκέφτομαι, δε σου δίνω σημασία και αποφασίζει να γαϊδουρογγαρίζεις, όχι μόνο ομοφοβικά. Δε θέλω να το περιορίσω μόνο στην ομοφοβία. Με το να είμαστε τόσο κακοποιητικά παρεμβατικοί στις ζωές άλλων ανθρώπων, δε βγαίνει η ζωή, δε λειτουργεί έτσι η ζωή. Δε ξέρω αν κάνω καλά που τα λέω.

Δεν ξέρω αν με βοηθά όλο αυτό ή αν βοηθά κάποιον άλλον, που μακάρι να βοηθά. Και πια έχει κουράσει. Έχω παρατηρήσει ότι τον τελευταίο καιρό, έχουν αυξηθεί πάρα πολύ τα περιστατικά βίας, όχι μόνο τα ομοφοβικά. Από πού πηγάζει τόσος θυμός; Δεν ευθύνομαι εγώ για τον θυμό σου και δεν θα έπρεπε να τον πληρώνω κιόλας. Δεν πάμε καλά σαν κοινωνία και δε ξέρω που θα καταλήξει όλο αυτό».